Hicri X. Asrın başında doğan Kanuni Sultan Süleyman m. 1520-1566 tarihleri arasında hükümdarlık yapmıştır. En yüksek Türk azamet devrinin padişahı olarak bilinir. Seyyid Lokman'a göre doğduğunda ismi için Kur'an-ı Kerim açılmış ve "İnnehû min Süleyman" ayeti denk gelmiştir. Bu ise kendisi için uğur sayılmış, Allah tarafından teyid edildiğine inanılmış ismi de bu surette Süleyman konulmuştur. Beden ve iman mükemmeliyeti; fikir, ahlak ve mefkûre yüksekliği ile mümtaz olan genç padişah milli vekar, irade ve kudretin tam bir örneğidir. İlim, tasavvuf, sanat ve edebiyat mensuplarına büyük saygı ve ilgi göstermiş imparatorluğun azameti, ekonomisi teknik ve sosyal yapısı ile ordu teşkilatı kendisinin cihan padişahı Sultan Süleyman olduğunu ispatlarken Avrupalılarda kendisine Muhteşem Süleyman demişlerdir. Cihan padişahı olan bu ulu padişah o kadar ince fikirlidir ki bir defasında sarayın bahçesindeki elma ağaçlarını karıncaların istila etmesi üzerine bunlara dokunmamış ve hocasından fetva istemeye de utandığı için bahçedeki bir ağacın üzerine şunları yazmış hocası Zembilli Ali Cemâli Efendi'ye okutturulmasını istemiştir. Yazdığı beyit ise şu şekildedir;
Dırahtı eğer sarmış ise karınca Ne lazım gelir karıncayı kırınca
Saray bahçıvanı bu beyiti Zembilli Ali Cemâli Efendi'ye okutunca çok zeki ve incelik sahibi olan Şeyhülislam hemen kalemini çıkararak bu beytin altına şunları yazmıştır:
Yarın Hakk'ın divanına varınca Süleyman'dan hakkın alır karınca
Kendi hocasının yazdığı bu beyiti okuyan Kanunî bahçedeki karıncaya dokunamamıştır. İşte Osmanlı yönetimi bu kadar incelikli ve düşüncelidir T.BİLGE ALINTI
